Çocukken de gülmeyi severdim ben, hâlâ seviyorum. Komik hikayelere de gülerdim, görüntülere de. Bunların başında o sıralar şüphesiz Ata Demirer gelirdi benim için. Yaptığı taklitler, biraz da argo söylemleri güzel tad veriyordu. Çocukluk aklı, onlar çok komik geliyordu tabi. Sürekli gösterilerinden kesitler izler, dizilerini ve filmlerini takip eder, onlarla neşemi bulup gülmeye çalışırdım. Ama her gün makarna yenmez derler ya, işin rengi birkaç yıl sonra epey değişti.