Hata yapmak mı, hata yapmaktan korkmak mı?

Bu yazın popüler şarkısı gibi gözükse de, aslında tam olarak beni anlatıyor ‘İltimas’… Hayatımı yaşadığım şu ana kadar anlatacak olursam; genel hatlarıyla kendime saygım olmayan bir hayat yaşadım diyebilirim. Çünkü hep karşımdaki insanı düşündüm. Hala da düşünürüm. Onun iyiliğine, mutluluğuna çabalarım. Kısacası bu kısıtlı dünya zamanımda başkaları için uğraşan biriyim; biriydim. Leyla ile Mecnun’un meşhur repliğini hatırlarsak silktim kendimi. Artık kendimi düşünmeye başladım. Tabi bencil olmadan…

Eskiden olsa kalbim kırılsa dahi inerdi yelkenlerim suya. Çabuk yumuşardım. Çok değer verirdim çünkü. Bu yüzdendir ki en büyük hatam insanlardan benim onlara davrandığım gibi davranmalarını beklemek… Erkek arkadaşı için en yakın arkadaşını, hem de benim için babamdan sonra gelen ilk erkeksin dediği, adamı itin tenasül uzvuna sokup çıkartan dost bildiklerimiz, ilgi bulunca kıçı başı ayrı oynayan ama kendince ağır başlı olan sevgi pıtırcıklarımız ve daha nicesi… Böylelerine hep iltimas gösterdim. Ama dur dedim kendime. Yapma artık…

Artık geri çekiyordum kendimi. Yelkenlerim suya inmiyordu, aksine rüzgara inat deli gibi çarpışıyordu. Sonra n’oldu? O zaman aşık olduğum rüzgarlar esti, esti geçti… Çevremde o kadar çokmuş ki böylesi, yalnız kaldığımı hissettim bi’ ara. Kendimi kullanılıyormuş gibi de hissettim tabii. Kendime gelince de fikirlerimin arkasında durdum. Boyun eğmedim, herkesin kendi çizdiği yolda ilerlemesi gerektiğini idrak ettim.

Bünye bu yaptırıma alışık olmadığı için bi’ ara hata yaptığımı bile düşündüm. Ama baktım ki onlar da benim yaptığımı yapıyorlar, -çok iyi susuyorlar- sonra haklı olduğumu anladım. Ara ara mazi aklıma geldi. Acaba dedim, acaba yapmamalı mıydım? Bi’ yandan da özledim. Tek tük yüzlerini gösteriyorlardı bana istemeden ya da geçmişimize güvenerek. Ama sular duruldu tabi.

Benim asıl korkum şu: ya ben gerçekten olayı farklı anladıysam? Pişman mıyım şimdi? Yoksa gerçekten hatanın içinde olduğum için hislerime mi doğuyor bunlar…

P.s: N’olursa olsun yaptığınızın arkasında durun. En azından yapılacak bir hata varsa bunu siz yapmış olursunuz.